Sultan Murad Han Gazi, bir yandan fetihlere devam ederken, öte yandan Anadolu'da birliği sağlamaya ve bunu mümkün olduğu kadar kan dökmeden gerçekleştirmeye çalışıyordu. Germiyanoğulları, Hamidoğulları, Candaroğulları ile akrabalıklar kurularak birlik sağlanmıştı. Aynı politika Karamanoğulları için de uygulanmış ve Sultan Murad'ın kızı Nafia Melek Hatun, Karamanoğlu Ati Bey ile evlendirilmişti.
Fakat Karamanoğulları, Mısır Memlük Devleti ile Osmanlı Devleti arasında ezilmek istemiyordu. Osmanlılar'ın hem Anadolu'da hem Rumeli'de nüfuzlarının artmasını, diğer Türk beyliklerinin birer birer onlara katılmasını, beylerin, Alimlerin, aşiretlerin o tarafa geçmesini hem kıskanıyor, hem de kendi gelecekleri için tehlikeli görüyorlardı.
Karamanoğlu Alaaddin Ali Bey (Murad Han Gazi'nin damadı), Osmanlılar'ın Hamidoğulları'ndan satın aldıkları Beyşehir'i işgal edince, iki Türk devleti arasında savaş kaçınılmaz oldu.
Sultan Murad'ın Karamanlı tecavüzüne cevap vermemesi beklenemezdi. Haberi duyunca hem kızmış, hem üzülmüştü. Devlet ayanını, saltanat erkanını toplayarak onlara şöyle dedi: "Şu ahmak zalimin yaptıjğ işe bakın! Ben Allahu Teala yolunda, ülkemi bırakıp bir aylık yol kafir içine gireyim, gece gündüz ömrümü gazaya sarfedeyim, yeyip içmeyi terk edeyim, bela ve mihneti seçeyim, o gelsin bir bölüm mazlum müslümanın üzerine düşsün, yağma etsin, incitsin!" dedi.
Üzüntüsünü şöyle belirtti:
"Karaman'la savaşmaktan vazgeçip gaza ve cihatla meşgul olursam, müslümanlar o zalimin eline düşerler; eğer üzerine varırsam, bu defa soy kardeşlerime, din kardeşlerime kılıç çekmiş olacağım!"
Sultan Murad Han Gazi, sonunda kesin kararını verdi. Ordusunu toplayıp Karamanoğlu üzerine yürüdü. Onun bu hareketini gören Karamanoğlu Ali Bey, Türkmen, Tatar, Varsak, Turgud, Bayburd beylerini ve çerisini topladı. Sonra da Murad Hüdavendigar'a elçi göndererek şöyle dedi: "Ordun kadar ordum var, eğer barışırsan barışırım, vuruşursan vuruşurum. Dert verirsen dert veririm, ölümünede ölüm veririm."
Murad Hüdavendigar'ın elçiye verdiği cevap şu oldu:
"Hey bedbaht, banim gazımı mani olur, ben gazada iken Müslümanlar'ı incitirsin. Senin kökünü kazımıyıncı ben huzur içinde gazı edemem. Seninle nasıl barışırım, gazaya mani olanla gaza etmek, en büyük gazadır!"
Murad Hüdavendigar Kütahya'ya gelince Karamanoğlu yine elçi gönderdi. Bu defa alçak gönüllü davranıyor, barış istiyordu. Hüdavendigar bu elçiye de şu cevabı verdi:
"Barışı daha önce isteyecekti, ordu toplayarak burayı kadar geldikten sonra işi yanm bırakamam. Zaten kaç defa sözünden caydı... Var gücünü pazusuna vererek her ne sözü ve hüneri varsa yapsın, er olsun, erlik göstersin, işi bir yana edelim. Benim her yıl gaza etmeme mani olmaya çalışır: Gazaya mani olanlarla gaza etmek en büyük gazadır. Bu yıl klflrlere gazadan kaldık, bari onun şerini def edelim."
Savaş için dönüşsüz adım atılmıştı. Murad Han Gazi 70 bin kişilik ordusunu Karahisar'da konaklattı. Burada toplanan savaş meclisinde uygulanacak taktik görüşüldü. Konya yakınlarında meydana gelen vuruşma çok şiddetli oldu. Zaferi Osmanlılar kazandı (1368). Şehzade Bayezid, yıldırım gibi süratli manevralarla savaşın kısa zamanda kazanılmasını sağlamıştı. Kendisine "Yıldınm" lakabı bundan sonra verildi.
Karamanoğlu Ati Bey, ordusu yenilip dağılınca Konya kalesine sığındı. Bunun üzerine Sultan Murad Konya'yı kuşattı. Fakat savaşmadı. Karamanoğlu Ati Bey, Sultan Murad'ın kızı olan eşi Nefise Melek Hatun'u göndererek af diledi. HüdavendigAr, gelip elini öpmesi ve diz çökmesi suretiyle onu affedeceğini söyledi. Ati Bey söyleneni yaptı ve affedildi.
Sultan Murad Karaman ülkesini işgal etmedi. Artık onun gazaya engel olacak hali kalmamıştı. Ayrıca, Balkanlar'dan aldığı haberlerden, Sırp Kralı Lazar'ın Türkler'e karşı yeni savaş hazırlığı yaptığını öğrenmişti. Rumeli'ye geçmek için hazırlık yapmaya başladı.
Son düzenleme:
