Sultan I. Abdülhamid'in oğlu Sultan II. Mahmud öyle bir Sultan ki, nezaket ve cesareti kendi karakterinde toplamıştı. Sultan Mahmud, insanların farklılıklarına rağmen, halkın herbirinin benimsemiş olduğu bir çok faaliyet sürdürmüştür.
Halk arasındaki kırılmaları dindirmek için çok sıkı çalıştı; Özellikle, diğer topraklardan gelen gayrimüslimlerin istihdamı girişiminde bulundu. Aynı zamanda Osmanlı mülkünde çok sayıda kilise onardı. Aynı şekilde, birçok cami ve tekkeyi restore etti.
Devlet işleriyle bizatihi kendisi ilgilenirdi. Örneğin, önem arz eden çeşitli resmi belgeleri bizzat kendisi yazmış, imzalanmıştır ve Rusya ile olan savaş sırasında, Sultan Rami Kışlasını işgal etmiş ve bu süre boyunca Albay formasını giymiştir.
Bağışlayıcı bir kişiliğe sahipti. Sultan II. Mahmud özel hayatında affedici bir karaktere sahipti ancak bunun yanı sıra devlet suçlularına karşı kanun ölçüsü ile sert muamele edilmesi gerektiğini düşünüyordu. Karşılaştığı en temel problem, yakın tarihte birkaç Sultanın tahttan indirilmesi gibi bir takım sıkıntılar yaratan, zarara girmeye sebep olan, birçok uzantısı olan ve giderek asileşen Yeniçeri'nin kaldırılması oldu.
Sultan Mahmud 1826 yılında Yeniçeri Ocağını tamamen kaldırdı ve bu tarihe "Vaka-i Hayriye", ya da "Hayırlı Olay" olarak kaydedildi.
